Odkryj rotundę San Tomé, klejnot architektury romańskiej inspirowany Świątynią Grobu Świętego. Odkryj jego średniowieczną historię, podziwiaj unikalne freski i poczuj magiczną atmosferę.
Mistyczna atmosfera
San Tomè wyłania się z równiny niczym miraż.
Niewielka droga ukryta wśród drzew sprawia wrażenie przeniesienia do odległych czasów, pełnych religijnych pielgrzymek, świętych wojen, dzielnych rycerzy i tajemniczych legend.
Ze względu na swój okrągły plan, budynek jest najprawdopodobniej inspirowany Świątynią Grobu Pańskiego w Jerozolimie, gdzie podobno został pochowany Chrystus.
Jego ostateczna konstrukcja pochodzi z okresu średniowiecza, kiedy to pielgrzymi, krzyżowcy, mistycy, heretycy i zwykli wierni marzyli lub odwiedzali Ziemię Świętą.
Po wejściu do kościoła atmosfera natychmiast staje się wyjątkowa i rzadka: na ścianach i podłodze pojawiają się hafty światła i cienia, a kolumny podkreślają przestrzeń, stając się da, wysokie i potężne w nawie, smukłe w galerii dla kobiet (balkon nad nawą służył niegdyś kobietom, które musiały pozostać oddzielone od mężczyzn).
Magia wzrasta podczas równonocy, kiedy promień słońca przecina rotundę i uderza w tabernakulum nad ołtarzem, tworząc spektakl, który przywołuje starożytne rytuały i świętą symbolikę.
Historia San Tomè
Fakt, że został zbudowany w tak odosobnionym miejscu, pozwala przypuszczać, że w czasach starożytnych znajdowała się tam nekropolia; nie ma pewnych zapisów dotyczących budowy, ale prawdopodobne jest, że pierwotna budowla pochodzi z X wieku. Jednak u progu XII wieku wojny i zaniedbania zamieniły go w rodzaj ruiny, więc biskup Bergamo postanowił odbudować go ex novo, zachowując jedynie fundamenty starej świątyni. Dziś San Tomè prezentuje się w całej swojej okazałości: mały kościół, wykonany z surowego kamienia i podzielony na trzy części: nawę, tiburium i latarnię (tiburium: element architektoniczny o różnych kształtach otaczający kopułę; latarnia: struktura umieszczona na szczycie kopuły, o planie koła lub wielokąta i możliwych oknach).
Architektura i sztuka
Można tu znaleźć typowe cechyarchitektury romańskiej: trzeźwość, odniesienia do cykli słonecznych pór roku w celu ujednolicenia życia ludzi i przyrody oraz odrzucenie marnotrawstwa. Na przykład kapitele kolumn różnią się od siebie i są ponownie wykorzystywane, tj. pochodzą z recyklingu z innych wcześniej istniejących budynków. Wzdłuż ścian znajdują się pozostałości fresków: Madonna z Dzieciątkiem na tronie po lewej stronie od wejścia oraz Zwiastowanie w galerii dla kobiet: można zatem założyć, że ściany były kiedyś w większości ozdobione dobrej jakości malowidłami. Na portalach wejściowych znajdują się rzeźbione płaskorzeźby: jedna z nich przedstawia mężczyznę z włócznią w ręku, reprezentującego św. Prostokątne półfilary (pilastry) wystają z zewnętrznych ścian, aby rozjaśnić konstrukcję. Absyda (struktura architektoniczna, zwykle umieszczana na końcu nawy, o półkolistym lub wielokątnym planie, często przykryta sklepieniem, które zazwyczaj ma kształt półkopuły) znajduje się niedaleko ostrogi skały nad strumieniem. Do San Tomè przylegał niewielki klasztor, przekształcony później w gospodarstwo rolne. Niedawna renowacja pozwoliła na jego odzyskanie i obecnie w starych murach mieści się centrum badawcze – Antenna Europea del Romanico (Europejska Antena Romańska) – miejsce konferencji, wystaw i wydarzeń.